شاد باش! دنیا پر از آفتاب است 

غالباً در زندگی  اتفاق هایی می افتد که واقعاً از اختیار ما خارج است. فعالیت شرکتی که ما در آن کار می کنیم محدودتر می شود و ما را کنار می گذارد، همسرمان از ما جدا می شود، یکی از اعضای خانواده بیمار می شود، یکی از نزدیکانمان می میرد و یا دولت جلو یکی از طرح های ما را می گیرد و ...

در چنین شرایطی است که حس می کنیم کاری از دستمان ساخته نیست و نمی توانیم بهبودی در وضع خود ایجاد کنیم.

وقتی راه تازه ای را امتحان می کنیم تمام توانایی های خود را به کار می گیریم و باز به هدف خود نمی رسیم، غالباً از این که به کوشش تازه ای دست بزنیم می ترسیم. چرا؟

علتش این است که از رنج گریزانیم! هیچ کس دلش نمی خواهد شکست بخورد. اغلب ما پس از چندبار تلاش و تقلا نومید می شویم و دست از کوشش می کشیم! و در این وقت است که شما خود را درمانده می پندارید. اما در اشتباهید. شما قادر به انجام کارهایی هستید که می توانید از همین امروز شروع کنید. توماس ادیسون می گفت: «من دلسرد نمی شوم زیرا هر اشتباهی که می کنم مرا یک قدم به جلو می راند.»

اغلب اوقات اشخاص به این دلیل می گویند قادر به انجام کاری نیستند که در گذشته کارهایی را انجام داده و نتیجه نگرفته اند. اما به خاطر داشته باشید که گذشته شما با آینده تان فرق دارد. کاری که دیروز کرده اید مهم نیست، بلکه کاری که هم اکنون انجام می دهید، دارای اهمیت است.

برای خود ارزش و احترام قائل باشید

  اعتماد به نفس خیلی از شما به خاطر نظر و عقیده ای که دیگران نسبت به شما دارند، به راحتی تغییر می کند. یعنی اگر دیگران به شما احترام نگذارند و برای شما ارزش قایل نشوند و به هر شکلی نسبت به شما بی احترامی کنند، احساس بدی به شما دست می دهد و اعتماد به نفس خود را از دست می دهید. همه تنها همانقدر به شما احترام می گذارند که شما برای خود احترام قائلید.

   مطمئن باشید که چشمان جست وجوگر دیگران، متوجه این نکته است که شما چقدر به نیازها، سلامتی و عواطف خود توجه دارید و به همان اندازه برای شما احترام قائل می شوند. چه نگاه های دقیقی! اگر شما با اشتهای لازم غذا نمی خورید، به سلامت جسمانی خود بی توجهید. اگر شما عصبی و ناراحت می شوید، به سلامت روحی خود بی توجهید. اگر کارتان را به تاخیر می اندازید و برنامه مشخصی ندارید، به وقت و عمر خود بی توجهید . اگر پولتان را درست خرج نمی کنید و برنامه مالی و اقتصادی درستی برای خود ندارید، برای سرمایه خود ارزش قائل نمی شوید. اگر شما در ظروف بد غذا می خورید ، برای خودتان ارزش و اهمیت قائل نیستید. دیگران، همه این چیزها را به وضوح می بینند و میزان احترامی را که باید برای شما قائل شوند، می سنجند و تعیین می کنند.

جهان بازتابی از خود ماست
    رفتار دیگران با شما انعکاس رفتار شما با خودتان است. اگر شما نسبت به خود بی قید و بی توجهید و کوچکترین ارزش و احترامی برای خود قائل نیستید، باید به یقین منتظر باشید که به شما بی توجهی و بی احترامی شود. سلامت جسمی و روحی شما به خطربیفتد و آزار ببینید. برای خود احترام و ارزش فراوان قایل شوید و به نیازهای خود از جمله آرامش و استراحت توجه فراوان کنید.

خود را ما خطاب نکنید
    چرا عقاید خود را از جانب دیگران می گویید؟ چرا برای بروز عقاید و نظرات و احساسات خود از واژه «ما» استفاده می کنید؟ شما که دستور زبان را آموخته اید! بیان نظرهای شخصی با واژه «ما » نوعی رفتار خودشکنانه است. یعنی :« من » به تنهایی کسی نیستم که حرفی برای گفتن داشته باشم! وقتی شخصی «من» خود را قبول ندارد و خود را به تنهایی یک تن کامل نمی پندارد، برای آنکه احساس کند پشتوانه ای دارد و دیگران هم او را قبول دارند، از واژه «ما» استفاده می کند. تکرار واژه (ما) به جای واژه (من ) اتکا به نفس و خودباوری را کاهش می دهد. چنین فردی در شرایط مختلف اجتماعی برای انجام اهداف خود به دنبال پشتوانه ما و من های دیگر می گردد تا «ما » از قدرت اجرایی لازم برخوردار شود. هرگز نگویید: ما می گوییم! ما رفته بودیم! ما بخوانیم! و ... همچنین از فعل جمع هم برای بیان کارهایی که خود انجام داده اید، استفاده نکنید. من خود را کامل احساس کنید. توانمند و مقتدر! گاهی هم عقاید خود را از جانب دیگران و افراد مهم بیان می کنید که این دیگر بدتر از بد است. مثلا می گویید: یکی گفته است، بزرگی معتقد است، سیستم اعتقاد دارد! ابوعلی سینا می گوید و ... اگر نظر خاصی دارید، آن را با جرأت و شهامت بیان کنید؛ از جانب شخص خودتان بگویید: من معتقدم ... به دنبال آن، می توانید نظر دیگران را که موافق نظر شماست، بیان کنید. اما مراقب باشید که بیان فوری نظر دیگران ، دلیل بر عدم تایید خود نباشد. وقتی نظر خود را می گویید به تکاپو نیفتید که عقیده دیگری را هم سریعا بیان کنید تا «من» شما تقویت شود. عقاید خودتان را فقط از جانب خودتان بگویید.